آن که منع من مخمور ز صهبا می کرد - صائب تبریزی

آن که منع من مخمور ز صهبا می کرد 

لب میگون تو را کاش تماشا می کرد

عشق در کف ز دل سوخته خاکستر داشت

حسن آن روز که آیینه مصفا می کرد

دل پر خونم اگر آبله بیرون می داد

از گهر بادیه را دامن دریا می کرد

در دل سخت تو تأثیر ندارد، ور نه 

(غرور و فروتنی)

 جهالت و نادانی جایی خواهد بود که غرور وجود دارد و خرد و دانایی، جایی که تواضع و فروتنی وجود دارد  

ما عاشق و رند و مست و عالم‌سوزیم - دوبیتی زیبای حافظ

گر همچو من افتاده‌یِ این دام شوی
ای بس که خرابِ باده و جام شوی

ما عاشق و رند و مست و عالم‌سوزیم
با مـا منشـین، اگر نه بدنـام شَـوی

حافظ

جانِ منی، جانِ منی، جان من - مولانا

جانِ منی، جانِ منی، جان من
آنِ منی، آن منی، آن من

شاهِ منی، لایق سودای من
قند منی، لایق دندان من

نور منی، باش در این چشم من!
چشم من و چشمه ی حیوان من

گل چو تو را دید به سوسن بگفت 

یارب، غم بیرحمی جانان به که گویم - هلالی جغتایی

یارب، غم بیرحمی جانان به که گویم
جانم غم او سوخت، غم جان به که گویم

نی یار و نه غمخوار و نه کس محرم اسرار
رنجوری و مهجوری و حرمان به که گویم

آشفته شد از قصّه ی من خاطر جمعی
دیگر چه کنم؟ حال پریشان به که گویم

گویند طبیبان که: بگو درد خود، اما
دردی که گذشته‌ست ز درمان به که گویم

دردی، که مرا ساخته رسوا، همه دانند 

من بدین خوبیّ و زیبایی ندیدم روی را - سعدی

من بدین خوبیّ و زیبایی ندیدم روی را
واین دلآویزیّ و دلبندی نباشد موی را

روی اگر پنهان کند سنگین‌دلِ سیمین‌بدن
مشک غمّاز است، نتواند نهفتن بوی را

ای موافق‌صورت و معنی که تا چشم من است!
از تو زیباتر ندیدم روی و خوش‌تر خوی را!

گر به سر می‌گردم از بیچارگی عیبم مکن!
چون تو چوگان می‌زنی جرمی نباشد گوی را

هر که را وقتی دمی بوده‌ست و دردی سوخته‌ست 

یارم به یک لا پیرهن، خوابیده زیر نسترن - فریدون مشیری

یارم به یک لا پیرهن، خوابیده زیر نسترن
ترسم که بوی نسترن، مست است و هوشیارش کند

پیراهنی از برگ گل، از بهر یارم دوختم
از بس لطیف است آن بدن، ترسم که آزارش کند

ای آفتاب آهسته نِه، پا در حریم یار من! 

این ساحل خسته را تو پیدا کردی - مجتبی کاشانی

این ساحل خسته را تو پیدا کردی
این موج نشسته را تو برپا کردی

من خامُش و خسته خفته بودم ای عشق!
مرداب دل مرا تو دریا کردی

مجتبی کاشانی