یارب، غم بیرحمی جانان به که گویم - هلالی جغتایی

یارب، غم بیرحمی جانان به که گویم
جانم غم او سوخت، غم جان به که گویم

نی یار و نه غمخوار و نه کس محرم اسرار
رنجوری و مهجوری و حرمان به که گویم

آشفته شد از قصّه ی من خاطر جمعی
دیگر چه کنم؟ حال پریشان به که گویم

گویند طبیبان که: بگو درد خود، اما
دردی که گذشته‌ست ز درمان به که گویم

دردی، که مرا ساخته رسوا، همه دانند  داغی، که مرا ساخته پنهان، به که گویم

اندوه تو ناگفته و درد تو نهان، بِه
این پیش که ظاهر کنم و آن به که گویم

خلقی همه با هم سخن وصل تو گویند
من بی کسم، افسانه ی هجران به که گویم

دور طرب، افسوس که بگذشت، هلالی!
دور دگر آمد، غم دوران به که گویم

هلالی جغتایی