زندگی؛ شعری‌ست ناب، چون سروده های عاشقانه‌ی سعدی و غزلیات دلنشین مولانا
صفحه شعر و ادبیات، برگزیده ناب ترین شعرهای شعرای ایرانی
زندگی؛ شعری‌ست ناب، چون سروده های عاشقانه‌ی سعدی و غزلیات دلنشین مولانا
صفحه شعر و ادبیات، برگزیده ناب ترین شعرهای شعرای ایرانیبا من صنما دل یک دله کن - مولانا
با من صنما دل یک دله کن!
گر سر ننهم آنگه گله کن!
مجنون شده‌ام از بهر خدا
زآن زلف خوشت یک سلسله کن!
سی پاره به کف در چلّه شدی
سی پاره منم ترک چله کن
مجهول مرو با غول مرو
زنهار سفر با قافله کن!
ای مطرب دل زآن نغمه ی خوش
گفتا به من، در نیمه شب پنهان بیا پنهان برو - مولانا
گفتا به من، در نیمه شب پنهان بیا پنهان برو
در باغ پر ریحان من، خندان بیا گریان برو
گفتا که بر کس ننگرم بر عاشقان عاشق ترم
در خان من گر آمدی، با جان بیا، بی جان برو
گفتا اشارت ساز کن، این گفتگو را راز کن
من طربم، طرب منم، زهره زند نوای من - مولانا
من طربم، طرب منم، زهره زند نوای من
عشق میان عاشقان، شیوه کند برای من
عشق چو مست و خوش شود، بیخود و کش مکش شود
فاش کند چو بی‌دلان، بر همگان هوای من
ناز مرا به جان کشد، بر رخ من نشان کشد
چرخ فلک حسد برد، زآنچه کند به جای من
من سر خود گرفته‌ام، من ز وجود رفته‌ام
عشق میان عاشقان، شیوه کند برای من
عشق چو مست و خوش شود، بیخود و کش مکش شود
فاش کند چو بی‌دلان، بر همگان هوای من
ناز مرا به جان کشد، بر رخ من نشان کشد
چرخ فلک حسد برد، زآنچه کند به جای من
من سر خود گرفته‌ام، من ز وجود رفته‌ام
ذرّه به ذرّه می زند، دبدبه ی فنای من
آه که روز دیر شد، آهوی لطف شیر شد
دلبر و یار سیر شد، از سخن و دعای من
یار برفت و مانده دل، شب همه شب در آب و گل
ادامه مطلب ...
آه که روز دیر شد، آهوی لطف شیر شد
دلبر و یار سیر شد، از سخن و دعای من
یار برفت و مانده دل، شب همه شب در آب و گل
بر ما رقم خطا پرستی همه هست
بر ما رقم خطا پرستی همه هست
بدنامی و عشق و شور و مستی همه هست
ای دوست چو از میانه مقصود توئی
جای گله نیست چون تو هستی همه هست ...
مولانا
آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست
آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست؟
و آنک بیرون کند از جان و دلم دست کجاست؟
و آنک سوگند خورم جز به سر او نخورم
و آنک سوگند من و توبه‌ام اِشکست کجاست؟
و آنک جان‌ها به سحر نعره زنانند از او
و آنک ما را غمش از جای ببرده‌ست کجاست؟
جان جان‌ست وگر جای ندارد چه عجب؟!
این که جا می‌طلبد در تن ما هست کجاست؟
غمزه ی چشم بهانه‌ست و زآن سو هوسی‌ست
و آنک او در پس غمزه‌ست دل خست کجاست؟
پرده ی روشن دل بست و خیالات نمود
و آنک در پرده چنین پرده ی دل بست کجاست؟
عقل تا مست نشد چون و چرا پست نشد
و آنک او مست شد از چون و چرا رست کجاست؟
مولانا
آزمودم دل خود را به هزاران شیوه
بر سر آتش تو سوختم و دود نکردآب بر آتش تو ریختم و سود نکرد
آزمودم دل خود را به هزاران شیوه
هیچ چیزش به جز از وصل تو خشنود نکرد
آنچه از عشق کشید این دل من که نکشید
وآنچه در آتش کرد این دل من عود نکرد
گفتم این بنده نه در عشق گرو کرد دلی ادامه مطلب ...
طواف کعبه دل کن اگر دلی داری
طواف کعبه ی دل کن اگر دلی داری
دل است کعبه ی معنی تو گل چه پنداری
طواف کعبه ی صورت حقت بدان فرمود
که تا بواسطه ی آن دلی به دست آری ...
ﻣﻮﻻﻧﺎ
آن دل که بردی باز دِه - مولانا
ای ساقیا! مستانه رو، آن یار را آواز دِه
گر او نمی آید بگو، آن دل که بردی باز ده
افتاده ام در کوی تو، پیچیده ام بر موی تو
نازیده ام بر روی تو، آن دل که بردی باز ده
بنگر که مشتاق تواَم، مجنون غمناک تواَم