زندگی؛ شعری‌ست ناب، چون سروده های عاشقانه‌ی سعدی و غزلیات دلنشین مولانا
صفحه شعر و ادبیات، برگزیده ناب ترین شعرهای شعرای ایرانی
زندگی؛ شعری‌ست ناب، چون سروده های عاشقانه‌ی سعدی و غزلیات دلنشین مولانا
صفحه شعر و ادبیات، برگزیده ناب ترین شعرهای شعرای ایرانیمن مست و تو دیوانه ما را که برد خانه - مولانا
من مست و تو دیوانه، ما را که برد خانه
من چند تو را گفتم، کم خور دو سه پیمانه
در شهر یکی کَس را، هُشیار نمی‌بینم
هر یک بتر از دیگر، شوریده و دیوانه
جانا به خرابات آ ! تا لذت جان بینی
چون من خراب و مست را، در خانه ی خود ره دهی - مولانا
بازآمدم چون عید نو، تا قفل زندان بشکنم
واین چرخ مردم خوار را، چنگال و دندان بشکنم
هفت اختر بی‌آب را، کاین خاکیان را می خورند
هم آب بر آتش زنم، هم بادهاشان بشکنم
از شاه بی‌آغاز من، پران شدم چون باز من
تا جغد طوطی خوار را، در دیر ویران بشکنم
زآغاز عهدی کرده‌ام، کاین جان فدای شه کنم
بشکسته بادا پشت جان! گر عهد و پیمان بشکنم
امروز همچون آصفم، شمشیر و فرمان در کفم
تا گردن گردن کشان، در پیش سلطان بشکنم
روزی دو باغ طاغیان، گر سبز بینی غم مخور
جان و جهان! دوش کجا بوده‌ای؟! - مولانا
جان و جهان! دوش کجا بوده‌ای؟!
نِی غلطم، در دل ما بوده‌ای!
دوش ز هجر تو جفا دیده‌ام
ای که تو سلطان وفا بوده‌ای!
آه که من دوش چه سان بوده‌ام!
آه که تو دوش که را بوده‌ای!؟
رشک برم کاش قبا بودمی!
ادامه مطلب ...
نِی غلطم، در دل ما بوده‌ای!
دوش ز هجر تو جفا دیده‌ام
ای که تو سلطان وفا بوده‌ای!
آه که من دوش چه سان بوده‌ام!
آه که تو دوش که را بوده‌ای!؟
رشک برم کاش قبا بودمی!
نان‌پاره ز من بستان، جان پاره نخواهد شد - مولانا
نان‌پاره ز من بستان، جان پاره نخواهد شد
آواره ی عشق ما، آواره نخواهد شد
آن را که منم خرقه، عریان نشود هرگز
وآن را که منم چاره، بی چاره نخواهد شد
آن را که منم منصب، معزول کجا گردد؟!
آن خاره که شد گوهر، او خاره نخواهد شد
آن قبله ی مشتاقان، ویران نشود هرگز
وآن مصحف خاموشان، سی پاره نخواهد شد
از اشک شود ساقی، این دیده من لیکن
بی نرگس مخمورش، خماره نخواهد شد
بیمار شود عاشق، اما بنمی میرد
ادامه مطلب ...
آن قبله ی مشتاقان، ویران نشود هرگز
وآن مصحف خاموشان، سی پاره نخواهد شد
از اشک شود ساقی، این دیده من لیکن
بی نرگس مخمورش، خماره نخواهد شد
بیمار شود عاشق، اما بنمی میرد
گفتا به من، در نیمه شب پنهان بیا پنهان برو - مولانا
گفتا به من، در نیمه شب پنهان بیا پنهان برو
در باغ پر ریحان من، خندان بیا گریان برو
گفتا که بر کس ننگرم بر عاشقان عاشق ترم
در خان من گر آمدی، با جان بیا، بی جان برو
گفتا اشارت ساز کن، این گفتگو را راز کن
من طربم، طرب منم، زهره زند نوای من - مولانا
من طربم، طرب منم، زهره زند نوای من
عشق میان عاشقان، شیوه کند برای من
عشق چو مست و خوش شود، بیخود و کش مکش شود
فاش کند چو بی‌دلان، بر همگان هوای من
ناز مرا به جان کشد، بر رخ من نشان کشد
چرخ فلک حسد برد، زآنچه کند به جای من
من سر خود گرفته‌ام، من ز وجود رفته‌ام
عشق میان عاشقان، شیوه کند برای من
عشق چو مست و خوش شود، بیخود و کش مکش شود
فاش کند چو بی‌دلان، بر همگان هوای من
ناز مرا به جان کشد، بر رخ من نشان کشد
چرخ فلک حسد برد، زآنچه کند به جای من
من سر خود گرفته‌ام، من ز وجود رفته‌ام
ذرّه به ذرّه می زند، دبدبه ی فنای من
آه که روز دیر شد، آهوی لطف شیر شد
دلبر و یار سیر شد، از سخن و دعای من
یار برفت و مانده دل، شب همه شب در آب و گل
ادامه مطلب ...
آه که روز دیر شد، آهوی لطف شیر شد
دلبر و یار سیر شد، از سخن و دعای من
یار برفت و مانده دل، شب همه شب در آب و گل
بر ما رقم خطا پرستی همه هست
بر ما رقم خطا پرستی همه هست
بدنامی و عشق و شور و مستی همه هست
ای دوست چو از میانه مقصود توئی
جای گله نیست چون تو هستی همه هست ...
مولانا
ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺯ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﻧﻨﻮﺷﯿﺪ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ
ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺯ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﻧﻨﻮﺷﯿﺪ، ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻨﻮﺷﺪ ﺑﻪ ﺳﺮِ ﺩﺍﺭ، ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎ ﺩﻭﺵ ﺑﻪ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﯼ ﻋﺸّﺎﻕ ﺑﺮﻓﺘﯿﻢ
ﺩﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﯽ، ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮐﯿﺶ ﻭ ﻣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ
ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﯿﺪ؟
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺷﺮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﯾﺎﺭ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﺍﺳﺖ
ﮔﻔﺘﯿﻢ ﭼﺮﺍ ﯾﺎﺭ ﺑﺸﺪ ﺳﺎﻏﺮ ﻣﺴﺘﺎﻥ؟
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﺳﺒﺐ ﻋﺸﻖ ﻣﺪﺍﻡ ﺍﺳﺖ
ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﺯﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﺁﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ؟
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺩﻝ ﻋﺸّﺎﻕ ﻃﻌﺎﻡ ﺍﺳﺖ
ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺯﺥ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻋﺸّﺎﻕ
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﺎﯼ ﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ
ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺷﺪﯾﻢ ﺍﺯ ﭘﯽ ﺁﻥ ﺟﺎﻡ ﻭ ﺷﺮﺍﺑﺶ
ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻘﺼﺪ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪ ﻭ ﺟﺎﻡ ﺍﺳﺖ ...