بردی دل وجان، نام و نشان نیز ببر! - عین القضات همدانی

ای برده دلم به غمزه، جان نیز ببر!
بردی دل وجان، نام و نشان نیز ببر!
 
گر هیچ اثر نماند از من به جهان
تأخیر روا  مدار، آن  نیز ببر!

 

عین القضات همدانی

مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد - قیصر امین‌پور

دل داده ام بر باد ، بر هر چه باداباد
مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد

ای عشق از آتش اصل و نسب داری
از تیره ی دودی ، از دودمان باد

آب از تو توفان شد ، خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش ، در جان باد افتاد

هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران  

مرا روی تو محراب است در شهر مسلمانان - سعدی

من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم
بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم

تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقی
و گر جانم دریغ آید نه مشتاقم که کذّابم

بیا ای لعبت ساقی نگویم چند پیمانه
که گر جیحون بپیمایی نخواهی یافت سیرابم

مرا روی تو محراب است در شهر مسلمانان  

گلچهره مپرس - فریدون مشیری

گلچهره مپرس

آن نغمه سرا از تو چرا جدا شد

گلچهره مپرس

پروانه ی تو بی تو کجا رها شد

مپرس ..!

مپرس...!

مرنجان دلــت را

رها کن غمت را رها کن

مخور غم مخور غم نـــگارا

گلچهره مپرس

آن نغمه سرا از تو چرا جدا شد... 

---

 مپرس ...!

مپرس ...!

فریدون مشیری

بگذار سر به سینه ی من تا که بشنوی - فریدون مشیری

بگذار سر به سینه ی من تا که بشنوی

آهنگِ اشتیاقِ دلی دردمند را

شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق

آزار این رمیده ی سر در کمند را

بگذار سر به سینه ی من تا بگویمت 

چهار پاسخی که زاهد را تحت تاثیر قرار داد

زاهدی گوید جواب چهار نفر مرا سخت تکان داد:

 اوّل مرد فاسدی از کنار من گذشت و من گوشه ی لباسم را جمع کردم تا به او نخورد. او گفت
ای شیخ خدا می داند که فردا حال ما چه خواهد بود!

دوم مستی دیدم که افتان و خیزان راه می رفت. به او گفتم قدم ثابت بردار تا نیفتی .  

گفت تو با این همه ادّعا قدم ثابت کرده ای؟

سوم کودکی دیدم که چراغی در دست داشت گفتم 

صفایی بود دیشب با خیالت خلوت ما را - شهریار - شاه بیت

چون من خراب و مست را، در خانه ی خود ره دهی - مولانا

بازآمدم چون عید نو، تا قفل زندان بشکنم
واین چرخ مردم خوار را، چنگال و دندان بشکنم

هفت اختر بی‌آب را، کاین خاکیان را می خورند
هم آب بر آتش زنم، هم بادهاشان بشکنم

از شاه بی‌آغاز من، پران شدم چون باز من
تا جغد طوطی خوار را، در دیر ویران بشکنم

زآغاز عهدی کرده‌ام، کاین جان فدای شه کنم
بشکسته بادا پشت جان! گر عهد و پیمان بشکنم

امروز همچون آصفم، شمشیر و فرمان در کفم
تا گردن گردن کشان، در پیش سلطان بشکنم

روزی دو باغ طاغیان، گر سبز بینی غم مخور