خوش خوش خرامان می‌روی ای شاه خوبان تا کجا

خوش خوش خرامان می‌روی، ای شاه خوبان تا کجا؟!
شمعی و پنهان می‌روی، پروانه جویان تا کجا؟!

زانصاف خو وا کرده‌ای، ظلم آشکارا کرده‌ای
خونریز دلها کرده‌ای، خون کرده پنهان تا کجا؟!

غبغب چو طوق آویخته، فرمان ز مشک انگیخته  صد شحنه را خون ریخته، با طوق و فرمان تا کجا؟!

بر دل چو آتش می‌روی، تیز آمدی کش می‌روی
در جوی جان خوش می‌روی، ای آب حَیوان تا کجا؟!

طَرف کُلَه کژ بر زده، گوی گریبان گم شده
بند قبا بازآمده، گیسو به دامان تا کجا؟!

دزدان شبرو در طلب، از شمع  ترسند ای عجب!
تو شمع پیکر نیم‌-شب، دل دزدی اینسان تا کجا؟!

هر لحظه ناوردی  زنی، جولان کنی مرد افکنی
نه در دل تنگ منی، ای تنگ میدان تا کجا؟!

گر رَه دهم فریاد را، از دم بسوزم باد را
حدّی ست هر بیداد را، این حدّ هجران تا کجا؟!

خاقانی اینک مرد تو، مرغ بلا پرورد تو
ای گوشه ی دل خورد تو، ناخوانده مهمان تا کجا؟!

خاقانی