درد منم داد منم ناله و فریاد منم - مولانا

اب منم ، تاب منم ، شاعر مهتاب منم
شورتویی ، شعرتویی ، عاشق بی تاب منم

رام تویی ، کام تویی ، عاشق این جام تویی
دار تویی، یار تویی ، عاطفه ی ناب منم

زخمه ی این ساز تویی ، زمزمه ی راز تویی
شاهد پرواز تویی ، حلقه ی این باب منم

ای تن دریایی من ، عشوه ی رویایی من 

صورتگر نقّاشـم هر لحظه بـُتـی سازم - مولانا

صورتگر نقّاشـم، هر لحظه بـُتـی سازم
وآنگه همــه بت‌ها را، در پـیـش تو بگدازم

صد نقش برانگیزم، با روح درآمیزم
چـون نقش تو را بیـنم، در آتشش اندازم

تو سـاقی خمّـاری، یا دشمـن هُشـیاری؟!
یا آنک کنی ویران، هر خانه که می سازم

جـان ریختـه شد بر تو، آمیختـه شد با تو
چون بوی تو دارد جـان، جـان را هـِلِه بنوازم

هر خـون که ز من روید، با خاک تو می گوید
با مهـر تو همـرنگم، با عشق تو هنـبـازم

در خانه آب و گِـل، بی‌توسـت خـراب ایـن دل
یا خانه درآ جانا! یا خانه بپـردازم


"مولانا"

در راه طلب عاقل و دیوانه یکی ست - مولانا

در راه طلب عاقل و دیوانه یکی ست

در شیوهٔ عشق، خویش و بیگانه یکی ست

آن را که شراب وصل جانان دادند

در مذهب او کعبه و بتخانه یکی ست

صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند - مولانا

صنما!  گر ز خط و خال تو فرمان آرند
این دل خسته مجروح مرا جان آرند

عاشقان نقش خیال تو چو بینند به خواب
ای بسا سیل که از دیده گریان آرند
 

حقیقت نه به رنگ است و نه بو - مولانا

حقیقت
نه به رنگ است و نه بو
نه به های است و نه هو
نه به این است، نه او
نه به جام است و سبو
گر به این نقطه رسیدی 

خنک آن قماربازی، که بباخت آن چه بودش - مولانا

خنک آن قماربازی، که بباخت آن چه بودش

بنماند هیچش الا، هوس قمار دیگر

مولوی