از پس شیشه ی عینک

از پس شیشه ی عینک، استاد
سرزنش وار به من می نگرد

باز از چهره ی من می خواند
که چه ها در دل من می گذرد

می کند مطلب خود را دنبال:
"بچه ها! عشق گناه است! گناه!

وای اگر بر دل نو خواسته ای
لشکر عشق بتازد ناگاه"

مبصر امروز چو اسمم را خواند  
بی خبر داد کشیدم غایب

دوستانم همگی خندیدند
که: جنون گشته به طفلک غالب

بچه ها هیچ نمی دانستند
که من اینجایم و دل جای دگر

من به یاد تو و آن خاطره ها
که تورا دیدم با جامه ی زرد

تو سخن گفتی اما نه ز عشق
من سخن گفتم اما نه ز درد

من به یاد تو وآن خاطره ها
یاد آن لحظه که بگذشت چو باد

که در این وقت به من می نگرد
از پس شیشه عینک استاد