تک بیتی و دوبیتی های زیبا و ناب

سیه چشمی به کار عشق استاد
به من درس محبت یاد می داد

مرا از یاد برد آخر ولی من  
به جز او عالمی را بردم از یاد ...

فریدون مشیری
*******
مائیم که بی ماییِ ما مایه ی ماست
خود طفل خودیم و عشق ما دایه ی ماست

فی الجمله عروس غیب همسایه ی ماست
وین طرفه که همسایه ی ما سایه ی ماست ...

عراقی
*******

حسن ادب از شیشه بیاموز که هر دم
خم گشتن او پیش قدح بهر سلام است ...

فانی کشمیری
*******

گفتی که چو خورشید زنم سوی تو  پر
چون ماه شبی می کشم از پنجره سر

اندوه! که خورشید شدی تنگ غروب
افسوس! که مهتاب شدی وقت سحر ...

فریدون مشیری
*******

گوئی بدهم کامت و جانت بستانم
ترسم ندهی کامم و جانم بستانی

حافظ
*******

بلبل تازه به دام آمده ام ای صیاد!
با قفس یک دو سه روزی به گلستانم بر

میر خصمی
*******

می توان از شش جهت تا کعبه ی مقصود رفت
مختلف هر چند باشد راه ها، منزل یکی ست ...

نجیب کاشانی
*******

اشکم به دیده می گفت آماده ی چکیدن
از دوست یک اشارت، از ما به سر دویدن ...
واقف لاهوری
*******

ساقیا! کمتر مِی امشب از کرم دادی مرا
تا سحر پیمانه پر کردی و کم دادی مرا

من که در عهدت سر موئی نورزیدم خلاف
مو به مو ناحق به گیسویت قسم دادی مرا
؟
*******

به دریا شکوه بردم از شب دشت
وزاین عمری که تلخ تلخ بگذشت

به هر موجی که می گفتم غم خویش
سری می زد به سنگ و باز می گشت

فریدون مشیری
*******

آن را که حلال زادگی عادت و خوست
عیب همه مردمان به چشمش نیکوست

معیوب همه عیب کسان می نگرد
از کوزه همان برون تراود که در اوست ...

ابوسعید ابوالخیر
*******
سراپا آتشم امشب میا در دل که می ترسم
هوای خانه ام ناسازگار افتد خیالت را ...
اسد قزوینی
*******

خدا را داد من بستان از او، ای شحنه ی مجلس!
که می با دیگری خورده ست و با من سر گران دارد ...
حافظ
*******

مستان خرابات ز خود بی خبرند
جمع اند و ز بوی گل پراکنده ترند

ای زاهد خودپرست با ما منشین!
مستان دگرند و خودپرستان دگرند

رهی معیری
*******

وه! چه شیرین صنمی تو! که دهان من هست
تا به امسال خوش از بوسه ی پارین لبت ...
سیف فرغانی
*******