گاهگاهی که دلم می گیرد - حمید مصدق

گاهگاهی که دلم می گیرد
پیش خود می گویم:
آنکه جانم را سوخت
یاد می آرد از این بنده هنوز؟!

گفته بودند 

چو شمعی سوختم از آتش عشق - حمید مصدق

مرا با سوز جان بگذار و بگذر
اسیر و ناتوان بگذار و بگذر

چو شمعی سوختم از آتش عشق
مرا آتش به جان بگذار و بگذر

دلی چون لاله بی داغ غمت نیست
بر این دل هم نشان بگذار و بگذر

مرا با یک جهان اندوه جانسوز
تو ای نامهربان بگذار و بگذر

دو چشمی را که مفتون رخت بود 

خواب رؤیای فراموشی هاست - حمید مصدق

خواب رویای فراموشی هاست!

خواب را دریابم،

که در آن دولتِ خاموشی هاست

با تو در خواب مرا

لذتِ نابِ همآغوشی هاست

من شکوفایی گل های امیدم را در رؤیاها می بینم،

و ندایی که به من می گوید :

« گر چه شب تاریک است

دل قوی دار!

سحر نزدیک است!»


"حمید مصدق"

آتش عشق - حمید مصدق

چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد

آه ، ای عشقِ تو در جان و تن من جاری! - شعر زیبای حمید مصدق

آه ، ای عشقِ تو در جان و تن من جاری!
دلم آن سوی زمان
با تو آیا دارد
 وعده ی دیداری ؟

ــ چه شنیدم ؟
تو چه گفتی ؟
ــ آری ؟!

حمید مصدق