دوبیتی، رباعی - مولانا عطار ابوسعید ابوالخیر

یا رب به محمد و علی و زهرا

یا رب به حسین و حسن و آل‌عبا

کز لطف برآر حاجتم در دو سرا

بی‌منت خلق یا علی الاعلا

ابوسعید ابوالخیر

**********

*******

عاشق همه سال مست و رسوا بادا

دیوانه و شوریده و شیدا بادا

با هشیاری غصهٔ هرچیز خوریم

چون مست شویم هرچه بادا بادا

مولانا

**************

**********

ای دوست به دوستی قرینیم ترا

هرجا که قدم نهی زمینیم ترا

در مذهب عاشقی روا کی باشد 

 عالم تو ببینیم و نه بینیم ترا

مولانا

************

*********

گفتم که به پایان رسد این درد و عنا

دستی بزند به شادمانی دل ما

دل گفت کدام صبر ما را و چه کام

ور غم سختست شادکامی ز کجا

انوری

************

*******

ماییم که با ما نبود هیچ روا

چون هیچ نباشد نبود هیچ سزا

تو هیچ مباش تا نباشد هیچت

چون هیچ نباشی نبود هیچ ترا

عطار

************

*********

بس شب که به روز بردم اندر طلبت

بس روز طرب که دیدم از وصل لبت

رفتی و کنون روز و شب این می‌گویم

کای روز وصال یار خوش باد شبت

انوری

**********

*******

ماییم که با ما نبود هیچ روا

چون هیچ نباشد نبود هیچ سزا

تو هیچ مباش تا نباشد هیچت

چون هیچ نباشی نبود هیچ ترا

عطار

************

*********

اول به هزار لطف بنواخت مرا

آخر به هزار غصه بگداخت مرا

چون مهره مهر خویش می‌باخت مرا

چون من همه او شدم بینداخت مرا

مولانا

************

*********

امروز من و جام صبوحی در دست

می‌افتم و می‌خیزم و می‌گردم مست

با سرو بلند خویش من مستم و پست

من نیست شوم تا نبود جز وی هست

مولانا

***********

********

ای ساقی اگر سعادتی هست تراست

جانی و دلی و جان و دل مست تراست

اندر سر ما عشق تو پا می‌کوبد

دستی می‌زن که تا ابد دست تراست

مولانا

***********

********

از آتش عشق در جهان گرمی‌ها

وز شیر جفاش در وفا نرمی‌ها

زان ماه که خورشید از او شرمنده‌ست

بی‌شرم بود مرد چه بی‌شرمی‌ها

*********

*******

این آتش عشق می‌پزاند ما را

هر شب به خرابات کشاند ما را

با اهل خرابات نشاند ما را

تا غیر خرابات نداند ما را

مولانا

***********

********

تا نقش خیال دوست با ماست دلا

ما را همه عمر خود تماشاست دلا

وانجا که مراد دل برآید ای دل

یک خار به از هزار خرماست دلا

مولانا

**************

********

عمری‌ست ندیده‌ایم گلزار تو را

وآن نرگس پرخمار خَمّار تو را

پنهان‌شده‌ای ز خلق مانند وفا

دیری‌ست ندیده‌ایم رخسار ترا

مولانا 

***********

********