پای تا سر همه ام در غمت اندیشه شده‌ست - فیض کاشانی

پای تا سر همه ام در غمت اندیشه شده‌ست
زدن تیشه بر این کوه مرا پیشه شده‌ست

خواهش من دگر و آنچه تو خواهی دگر است
نخل امّید مرا غیرت تو تیشه شده‌ست

هر نهالی که خیال قد و بالای تو گشت
ریشه ای شد به دل اکنون، همه دل ریشه شده‌ست

دم به دم در دلم از غصّه نهالی کارم  
از درخت غم تو باغ دلم بیشه شده‌ست

بیش ازین تاب جفای تو ندارم جانا!
بس که بگداخت سراپای دلم، شیشه شده‌ست

متّصل میکندش تا که درآرد از پای
غم هجران تو بنیاد مرا تیشه شده‌ست

ناله ام مطرب و خون باده و چشمم ساغر
یاد تو ساقی این بزم و، دلم شیشه شده‌ست

گل سرخ است رخت یا شده از می گلگون؟!
زعفرانی‌ست رخم یا گل کافیشه شده‌ست؟!

بس که در حسن سراپای تو اندیشه نمود
پای تا سر دل حیرت زده اندیشه شده‌ست

"فیض" هر روز به نظم غزلی پردازد
سفتن گوهر معنیش مگر پیشه شده‌ست

فیض کاشانی