تک بیتی و دو بیتی های زیبا

شب فراق که داند که تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق در بند است

سعدی

***

راه پنهانی میخانه نداند همه کس
جزمن و زاهد و شیخ و دو سه رسوای دگر

فرهنگ شیرازی

***

باز آی که تا به خود نیازم بینی  
بیداری شبهای درازم بینی

نی نی غلطم که خود فراق تو مرا
کِی زنده رها کند که بازم بینی

مولانا

***

تو از آنِ دگری، رو که مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان جهانی دگرم

شهریار

***

دست هر نااهل بیمارت کند
سوی مادر آ که تیمارت کند

مولانا

***

ای دل اندر عاشقی تو نام نیکو ترک کن
کابتدای عشق رسوایی و بدنامی است آن

مولانا

***

می بخور، منبر بسوزان، آتش اندر خرقه کن
ساکن میخانه باش و مردم آزاری نکن...

"همای اصفهانی"

***

فکر شنبه تلخ دارد جمعهٔ اطفال را
عشرت امروز بی‌اندیشهٔ فردا خوش است

صائب تبریزی

***

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی

هوشنگ ابتهاج

***

به کمال عجز گفتم که به لب رسید جانم
به غرور و ناز گفتی تو مگر هنوز هستی؟

فروغی بسطامی

***

چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری است
جای گلایه نیست ! کــه این رسم دلبری است

فاضل نظرى

***

بس حلقه زدم بر در و حرفی نشنیدم
من هیچکسم یا که درین خانه کسی نیست؟

بیدل شیرازی

***

کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی
کآنچه گناه او بُوَد من بِکشم غَرامتش

  سعدی

***

گر توانی که بجویی دلم امروز بجوی
ور نه بسیار بجویی و نیابی بازم...

سعدی

***

باری امید خویش به دلداری ام فرست
دانی که آرزوی تو تنهاست در دلم

هوشنگ ابتهاج
***

گر مِی نخوری طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن تو حیله و دستان را!

تو غرّه بدان مشو که مِی می‌نَخوری
صد لقمه خوری که مِی غلام‌ است آن را!

خیام

***

مو به مو زلف سیاهت ما به دست آورده ایم
گیسوئی خوش بافته بر دست پیچیدیم ما

شاه نعمت الله ولی
***

گر بر سر آنی که زما چهره بپوشی
 گیسو به رخ افکن که نقابی به از این نیست

؟

***