در عشق سلیمانی من همدم مرغانم

در عشق سلیمانی، من همدم مرغانم
هم عشق پری دارم، هم مرد پری خوانم

هر کس که پری خوتر، در شیشه کنم زودتر
برخوانم افسونش، حراقه بجنبانم

زین واقعه مدهوشم، باهوشم و بی‌هوشم  
هم ناطق و خاموشم، هم لوح خموشانم

فریاد که آن مریم، رنگی دگر است این دم
فریاد کز این حالت، فریاد نمی‌دانم

زآن رنگ چه بی‌رنگم، زآن طرّه چو آونگم
زآن شمع چو پروانه، یا رب چه پریشانم

گفتم که مَها جانی! امروز دگر سانی
گفتا که بر او منگر، از دیده ی انسانم

ای خواجه اگر مردی، تشویش چه آوردی
کز آتش حرص تو،  پردود شود جانم

یا عاشق شیدا شو، یا از بر ما واشو
در پرده میا با خود، تا پرده نگردانم

هم خونم و هم شیرم، هم طفلم و هم پیرم
هم چاکر و هم میرم، هم اینم و هم آنم

هم شمس شکرریزم، هم خطّه ی تبریزم
هم ساقی و هم مستم، هم شهره و پنهانم

"مولانا"