معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا - مولانا

معشوقه به سامان شد، تا باد چنین بادا!

کفرش همه ایمان شد، تا باد چنین بادا!

ملکی که پریشان شد از شومی شیطان شد

باز آنِ سلیمان شد، تا باد چنین بادا!

یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی

غمخواره‌ی یاران شد، تا باد چنین بادا!

هم باده جدا خوردی، هم عیش جدا کردی

نک سرده مهمان شد، تا باد چنین بادا!

زآن طلعت شاهانه زآن مشعله‌ی خانه  

آب منم تاب منم شاعر مهتاب منم - مولانا

آب منم ، تاب منم ، شاعر مهتاب منم

شورتویی ، شعرتویی ، عاشق بی تاب منم

رام تویی ، کام تویی ، عاشق این جام تویی

دار تویی، یار تویی ، عاطفه ی ناب منم

زخمه ی این ساز تویی ، زمزمه ی راز تویی

شاهد پرواز تویی ، حلقه ی این باب منم

ای تن دریایی من ، عشوه ی رویایی من  

فکر کن وقت تماشای تو باران بزند

فکر کن وقت تماشای تو باران بزند
چِک چِک چتر تو در گوش خیابان بزند

نفسم حبس شود عشق تو جرمم باشد
ابر بین من و تو میله ی زندان بزند

هیجان دارم و در سینه دلم می کوبد
در ویران شده بگذار فراوان بزند

برگ سبزی ست بیا تحفه ی درویش کن این 

ای دوست بیا که ما تورائیم - عراقی

ای دوست بیا که ما تورائیم

بیگانه مشو، که آشناییم

رخ بازنمای، تا ببینیم

در بازگشای، تا درآییم

هر چند نه‌ایم در خور تو

لیکن چه کنیم؟ مبتلاییم

چون بی‌تو نه‌ایم زنده یک دم

پیوسته چرا ز تو جداییم؟

چون عکس جمال تو ندیدیم 

---

 بر روی تو شیفته، چراییم؟

آن کس که ندیده روی خوبت

در حسرت تو بمرد، ماییم

ماییم کنون و نیم جانی

بپذیر ز ما، که بی‌نواییم

تا دور شدیم از بر تو

دور از تو همیشه در بلاییم

بس لایق و در خوری تو ما را

هر چند که ما تو را نشاییم

آنچ از تو سزد به جای ما کن

نه آنچه که ما بدان سزاییم

هم زآنِ توییم، هر چه هستیم

گر محتشمیم و گر گداییم

از عشق رخ تو چون عراقی

هر دم غزلی دگر سراییم

عراقی

Oscar Wilde

هرگز توضیح نده! دوستانت نیازی به آن ندارند و دشمنانت آن را باور ندارند.

Oscar Wilde

دوش عقلم هوس وصل تو شیدا می کرد - عبید زاکانی

دوش عقلم هوس وصل تو شیدا می کرد

دلم آتشکده و دیده چو دریا می کرد

نقش رخسار تو پیرامُن چشمم می گشت

صبر و هوش من دلسوخته یغما می کرد

شعلهٔ شوق تو هر لحظه درونم می سوخت

دود سودای توام قصد سویدا می کرد

نه کسی حال من سوخته دل می‌پرسید 

بی تو طوفان زده ی دشت جنونم - هما میرافشار

بی تو طوفان زده ی دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چه سان می گذری غافل از اندوه درونم؟!

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی 

جانِ منی، جانِ منی، جان من - مولانا

جانِ منی، جانِ منی، جان من
آنِ منی، آن منی، آن من

شاهِ منی، لایق سودای من
قند منی، لایق دندان من

نور منی، باش در این چشم من!
چشم من و چشمه ی حیوان من

گل چو تو را دید به سوسن بگفت