در راه طلب عاقل و دیوانه یکی ست - مولانا

در راه طلب عاقل و دیوانه یکی ست

در شیوهٔ عشق، خویش و بیگانه یکی ست

آن را که شراب وصل جانان دادند

در مذهب او کعبه و بتخانه یکی ست

به طواف کعبه رفتم، به حرم رهم ندادند

به طواف کعبه رفتم، به حرم رهم ندادند

که برون در چه کردی؟ که درون خانه آیی؟

به قمار خانه رفتم، همه پاکباز دیدم 

یک نفس با ما نشستی خانه بوی گُل گرفت

یک نفس با ما نشستی خانه بوی گُل گرفت
خانه ات آباد کاین ویرانه بوی گُل گرفت

از پریشان گویی ام دیدی پریشان خاطرم 

دیوانه و دلبسته اقبال خودت باش

دیوانه و دلبسته ی اقبال خودت باش!
سرگرم خودت عاشق احوال خودت باش!

یک لحظه نخور حسرت آن را که نداری
راضی به همین چند قلم مال خودت باش!

دنبال کسی باش که دنبال تو باشد! 

کس زبان چشم خوبان را نمی داند چو ما - صائب تبریزی

چهره از عشق جوانان ارغوانی کرده ایم

شوخ چشمی بین! که در پیری جوانی کرده ایم

کَس زبان چشم خوبان را نمی داند چو ما

روزگاری این غزالان را شبانی کرده ایم

صد قدم پیش است از ما خاک ره در اعتبار 

همای اوج سعادت به دام ما افتد

همای اوج سعادت به دام ما افتد

اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

حباب وار براندازم از نشاط کلاه

اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد

شبی که ماه مراد از افق شود طالع

بود که پرتو نوری به بام ما افتد

به بارگاه تو چون باد را نباشد بار

کی اتفاق مجال سلام ما افتد

چو جان فدای لبش شد خیال می‌بستم

که قطره‌ای ز زلالش به کام ما افتد

خیال زلف تو گفتا که جان وسیله مساز

کز این شکار فراوان به دام ما افتد

به ناامیدی از این در مرو بزن فالی

بود که قرعه ی دولت به نام ما افتد

ز خاک کوی تو هر گه که دم زند حافظ

نسیم گلشن جان در مشام ما افتد

" حافظ "

کاش امشبم آن شمعِ طرب می‌آمد - رباعی رهی معیری

کاش امشبم آن شمعِ طرب می‌آمد

وین روز مفارقت به شب می‌آمد

آن لب که چو جانِ ماست، دور از لب ماست

ای کاش که جان ما به لب می‌آمد

صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند - مولانا

صنما!  گر ز خط و خال تو فرمان آرند
این دل خسته مجروح مرا جان آرند

عاشقان نقش خیال تو چو بینند به خواب
ای بسا سیل که از دیده گریان آرند