برد آرام دلم، یار دلآرام کجاست؟ - رهی معیری

برد آرام دلم، یار دلآرام کجاست؟
آن دلآرام که برد از دلم آرام کجاست؟

داده پیغام، که یک بوسه ترا بخشم، لیک
آنکه قانع بود از بوسه به پیغام کجاست؟

بی غم عشق، به گلزار جهان، تنگ دلم
در چمن، رنگ محبّت نبود، دام کجاست؟

گر من از گردش ایّام ملولم، نه عجب  

نفسم گرفت از این شهر، در این حصار بشکن - شفیعی کدکنی

نفسم گرفت از این شهر، در این حصار بشکن
در این حصارِ جادوییِ روزگار بشکن

چو شقایق از دل سنگ برآر رایت خون!
به جنون صلابت صخره ی کوهسار بشکن!

تو که ترجمان صبحی به ترنّم و ترانه
لب زخم دیده بگشا، صف انتظار بشکن

سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی؟ 

تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم - فریدون مشیری

تو کیستی؟! که من اینگونه بی تو بی تابم

شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم

 تو چیستی؟! که من از موج هر تبسم تو

 به سان قایق سرگشته، روی گردابم! 

تو در کدام سحر، بر کدام اسب سپید؟   

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع - حافظ

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع

روز و شب خوابم نمی‌آید به چشم غم پرست
بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع

رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد 

همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو
کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست 

حال من خوب است اما با تو بهتر می شوم - مهدی فرجی

حال من خوب است اما با تو بهتر می شوم
آخ ... تا می بینمت یک جور دیگر می شوم

با تو حس شعر در من بیشتر گل می کند
یاسم و باران که می بارد معطّر می شوم

در لباس آبی از من بیشتر دل می بری 

آسمان وقتی که می پوشی کبوتر می شوم

آنقدرها مرد هستم تا بمانم پای تو 

صد بار بگفتم به غلامان درت - سعدی

صد بار بگفتم به غلامان درت
تا آینه دیگر نگذارند برت

ترسم که ببینی رخ همچون قمرت
کس باز نیاید دگر اندر نظرت ....



سعدی

تا کی به تماشا سر بازار بمانم - مژگان عباسلو

تا کی به تماشا سر بازار بمانم؟
من حسن تو را چند خریدار بمانم؟

این پنجره را وا کن و آن آینه بشکن!
حیف است که در حسرت دیدار بمانم

یک لحظه نظربازی ما آه! سبب شد
یک عمر به آن لحظه وفادار بمانم

هم شوق تماشاست و هم شرم حضور است 

پریِ کوچکِ غمگینی را می‌شناسم - فروغ فرخزاد

من
پریِ کوچکِ غمگینی را می‌شناسم
که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نی‌لبک چوبین
می‌نوازد آرام، آرام ...

پریِ کوچکِ غمگینی که شب از یک بوسه می‌میرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهدآمد...!

فروغ فرخزاد