زندگی؛ شعری‌ست ناب، چون سروده های عاشقانه‌ی سعدی و غزلیات دلنشین مولانا
صفحه شعر و ادبیات، برگزیده ناب ترین شعرهای شعرای ایرانی
زندگی؛ شعری‌ست ناب، چون سروده های عاشقانه‌ی سعدی و غزلیات دلنشین مولانا
صفحه شعر و ادبیات، برگزیده ناب ترین شعرهای شعرای ایرانیدرباره من
عاشق ادبیات و هنر
ادامه...
روزانهها
همه- من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را غزل زیبای سعدی شیرازی
- لقای دلدار شعر شیخ بهایی- شوق لقای دلدار
- بعد ها تاریخ میگوید که چشمانت چه کرد دانهی فلفل سیاه و خال مهرویان سیاه
- آهنگ علیرضا افتخاری- پریشان کن سر زلف سیاهت آهنگ علیرضا افتخاری پریشان کن سر زلف سیاهت
- آهنگ شجریان با شعر مولانا- امروز سرمست آمدم
- یک پند ز من بشنو - مولانا شعر یک پند ز من بشنو - مولانا
پیوندها
- کشمکش عشق و عقل شعر زیبای سعدی درباره عشق
- یارا بهشت، صحبت یاران همدم است
- گفته بودم چو بیایی، غم دل با تو بگویم شعر زیبای سعدی - من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی
- شعر زیبای آزادی- ملک‌الشعرای بهار من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
دستهها
- شعر و ادبیات 26
- صائب تبریزی 3
- نقل قول ها 3
- عبید زاکانی 3
- عین القضات همدانی 1
- محمد علی بهمنی 1
- عرفی شیرازی 1
- شهریار 4
- عماد خراسانی 1
- سهراب سپهری 1
- میرزا حبیب خراسانی 1
- خواجوی کرمانی 1
- حمید تقوی 2
- خاقانی 1
- نیما یوشیج 1
- اخوان ثالث 1
- فیض کاشانی 4
- هوشنگ ابتهاج 7
- فریدون مشیری 9
- حمید مصدق 3
- استاد سخن سعدی 32
- فاضل نظری 5
- شفیعی کدکنی 3
- فروغی بسطامی 5
- نظامی 1
- هاتف اصفهانی 3
- قیصر امین پور 5
- وحشی بافقی 4
- عطار نیشابوری 3
- رهی معیری 3
- حافظ 17
- تک بیتی ، دو بیتی ، رباعی ناب 21
- مولانا 32
- عراقی 4
- دهخدا 1
- شعرهای مناسبتی 1
- حکایت 5
- اوحدی مراغه ای 2
برگهها
جدیدترین یادداشت‌ها
همه- با دل سوخته پروانه به شمعی میگفت چشم ساقی چو من از باده خراب است امشب؛ غزل زیبای ملک‌الشعرای بهار: چشم ساقی چو من از باده خراب است امشب حیف از آن دیده...
- دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت تو امیر ملک حسنی؛ شعر زیبای سعدی شیرازی: دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت به خدا...
- تو نه مثل آفتابی، که حضور و غیبت افتد شعر همه عمر برندارم، سر از این خمار مستی؛ سعدی همه عمر برندارم، سر از این خمار مستی که هنوز من نبودم، که تو در دلم...
- من آینه‌ی طلعت معشوق وجودم غزلی از شیخ بهایی: من آینه‌ی طلعت معشوق وجودم از عکس رخش مظهر انوار شهودم ابلیس نشد ساجد و مردود ابد شد آن دم که ملائک...
- امروز سرمست آمدم تا دیر را ویران کنم امروز سرمست آمدم تا دیر را ویران کنم باز آمدم چون عیدِ نو، تا قفلِ زندان بشکنم وین چرخِ مردمْ‌خوار را چنگال و دندان...
- سعدی - برخیز که می‌رود زمستان برخیز که می‌رود زمستان بگشای در سرای بستان! نارنج و بنفشه بر طبق نه منقل بگذار در شبستان! وین پرده بگوی تا به یک بار...
- مایه‌ی اصل و نسب در گردش دوران زر است شعر زیبای صائب تبریزی؛ "دود اگر بالا نشیند کسر شأن شعله نیست": مایه‌ی اصل و نسب در گردش دوران زر است هر کسی...
- دلا در عشق تو صد دفترستم غزل بابا طاهر همدانی: دلا در عشق تو صد دفترستم که صد دفتر ز کونین ازبرستم منم آن بلبل گل ناشکفته که آذر در ته خاکسترستم...
- شانه بر زلف پریشان زده ای به به به تصنیف زیبای عارف قزوینی: شانه بر زلف پریشان زده ای به به به دست بر منظر‌ه‌ی جان زده ای به به به آفتاب از چه طرف سر زده...
- توبه از می به چه تدبیر توانم کردن؟ غزلی ناب از صائب تبریزی: توبه از می به چه تدبیر توانم کردن؟ من عاجز چه به تقدیر توانم کردن؟ رخنه در ملک وجودم ز قفس...
نویسندگان
- منصور 244
بایگانی
تقویم
اردیبهشت 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 807168 بازدید
Powered by Blogsky
برخیز تا یک سو نهیم این دلق ازرق فام را - سعدی
برخیز تا یک سو نهیم، این دلق ازرق فام را
بر باد قلاشی دهیم، این شرک تقوا نام را!
هر ساعت از نو قبله‌ای، با بت پرستی می‌رود
توحید بر ما عرضه کن، تا بشکنیم اصنام را!
می با جوانان خوردنم، باری تمنّا می‌کند
از مایه بیچارگی، قطمیر مردم می‌شود
ماخولیای مهتری، سگ می‌کند بلعام را
زین تنگنای خلوتم، خاطر به صحرا می‌کشد
کز بوستان باد سحر، خوش می‌دهد پیغام را
غافل مباش ار عاقلی، دریاب اگر صاحب دلی!
باشد که نتوان یافتن، دیگر چنین ایام را!
جایی که سرو بوستان، با پای چوبین می‌چمد
ما نیز در رقص آوریم، آن سرو سیم اندام را
دلبندم آن پیمان گسل، منظور چشم آرام دل
نی نی دلآرامَش مخوان، کز دل بِبُرد آرام را
دنیا و دین و صبر و عقل، از من برفت اندر غمش
جایی که سلطان خیمه زد، غوغا نماند عام را
باران اشکم می‌رود، وز ابرم آتش می‌جهد
با پختگان گوی این سخن، سوزش نباشد خام را
سعدی ملامت نشنود، ور جان در این سر می‌رود
صوفی گران جانی ببر، ساقی بیاور جام را!
سعدی
سایت خیلی قشنگی ساختید...خیلی خوشحال شدم دوباره به وبتون اومدم
66518