دوش از در می‌خانه کشیدند به دوشم - فروغی بسطامی

دوش از در می‌خانه کشیدند به دوشم
تا روز جزا مست ز کیفیت دوشم

چشمم به چه کار آید اگر ساده نبینم
کامم به چه خوش باشد اگر باده ننوشم

هم خاک در پیر مغان سرمه ی چشمم
هم زلف کج مُغ‌بچگان حلقه ی گوشم

هم چشم سیه مست تو کرده‌ست خرابم  

با آنکه مِی از شیشه به پیمانه نکردی - فروغی بسطامی

با آنکه مِی از شیشه به پیمانه نکردی
در بزم، کسی نیست که دیوانه نکردی!

ای خانه‌ی شهری، نِگَهت برده به یغما!
در شهر، دلی کو که در آن خانه نکردی؟

تا گنج غمت را سر ویرانی دل‌هاست
یک خانه‌ی دل نیست که ویرانه نکردی

تنها نه من از عشقِ رُخت شهره‌ی شهرم