پس خدا دلتنگی اش گُل کرد آدم آفرید

پس خدا دلتنگی اش گُل کرد، آدم آفرید
مثل من بسیار، اما مثل تو کم آفرید

دست کم از من هزاران شاعر چشمان تو
دست بالا از تو یک تن در دو عالم آفرید

ریخت در پیمانه اَم روز ازل از هرچه داشت
دید مقداری سرش خالی ست، پس غم آفرید

زشت و زیبا، تلخ و شیرین، تار و روشن، خوب و بد 

پس خدا دلتنگی اش گل کرد آدم آفرید

پس خدا دلتنگی اش گل کرد، آدم آفرید
مثل من بسیار،  امّا مثل تو کم آفرید

دست کم از من هزاران شاعر چشمان تو
دست بالا از تو یک تن در دو عالم آفرید