دوش به خواب دیده‌ام روی ندیده‌ی تو را - فروغی بسطامی

شعر زیبایی از فروغی بسطامی:

دوش به خواب دیده‌ام روی ندیده‌ی تو را

وز مژه آب داده‌ام باغ نچیده‌ی تو را

قطره‌ی خون تازه‌ای از تو رسیده بر دلم

به که به دیده جا دهم تازه رسیده‌ی تو را

با دل چون کبوترم انس گرفته چشم تو

رام به خود نموده‌ام باز رمیده‌ی تو را 

دوش از در می‌خانه کشیدند به دوشم - فروغی بسطامی

دوش از در می‌خانه کشیدند به دوشم
تا روز جزا مست ز کیفیت دوشم

چشمم به چه کار آید اگر ساده نبینم
کامم به چه خوش باشد اگر باده ننوشم

هم خاک در پیر مغان سرمه ی چشمم
هم زلف کج مُغ‌بچگان حلقه ی گوشم

هم چشم سیه مست تو کرده‌ست خرابم  

با آنکه مِی از شیشه به پیمانه نکردی - فروغی بسطامی

با آنکه مِی از شیشه به پیمانه نکردی
در بزم، کسی نیست که دیوانه نکردی!

ای خانه‌ی شهری، نِگَهت برده به یغما!
در شهر، دلی کو که در آن خانه نکردی؟

تا گنج غمت را سر ویرانی دل‌هاست
یک خانه‌ی دل نیست که ویرانه نکردی

تنها نه من از عشقِ رُخت شهره‌ی شهرم 

خوش آنکه حلقه هاى سر زلف وا کنى - فروغی بسطامی

خوش آنکه حلقه هاى سر زلف وا کنى
دیوانگان سلسله ات را رها کنى

کار جنون ما به تماشا کشیده است
یعنى تو هم بیا که تماشاى ما کنى

کردى سیاه زلف دو تا را که در غمت
مویم سپید سازى و پشتم دو تا کنى

تو عهد کرده اى که نشانى به خون مرا  

تا قبله ی ابروی تو ای یار کج است - فروغی بسطامی

تا قبله ی ابروی تو ای یار کج است
محراب دل و قبله ی احرار کج است

ما جانب قبله ی دگر رو نکنیم
آن قبله مراست، گر چه بسیار کج است ...