لبت نه گوید و پیداست مـی‌گوید دلت آری - محمدعلی بهمنی

لبت نه گوید و پیداست مـی‌گوید دلت آری
که اینسان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری

دلت می‌آید آیا از زبانی این همه شیرین
تو تنها حرف تلخی را همیشه بر زبان آری؟

نمی‌رنجم اگــر باور نداری عشق نابم را
که عاشق از عیار افتاده در این عصر عیّاری

چه می‌پرسی ضمیر شعرهایم کیست، آنِ من 

مبادا لحظه‌ای حتّی مرا اینگونه پنداری

تو را چون آرزوهایم همیشه دوست خواهم داشت