گاهی مصیبت خود، گاهی ملال مردم - عرفی شیرازی

گاهی مصیبت خود، گاهی ملال مردم
در عشوه خانه ی دهر، این است حال مردم

تا خون دل توان خورد، ای تشنه ی کرامت
نزدیک لب میاور، آب زلال مردم

همت ز خویشتن جو چون بایزید و شبلی!
نتوان گرفت پرواز، هرگز به بال مردم

در جلوه گاه معشوق، عمرم گذشت، لیکن 

گه در نظاره ی خویش، گه در خیال مردم

بانگ اناالحق ما، بی های و هو بلند است  نتوان هلاک خود را، کرد از وبال مردم

هنگام عذرخواهی، تاوان زهر نوش است
گر جام جم نداری، مشکن سفال مردم

واله شده است عرفی، بر نقش خامه ی خویش
تا چند فتنه گردد بر خط و خال مردم

عرفی شیرازی