نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت - هوشنگ ابتهاج

نازنین آمد و دستی به دل ما زد و رفت
پرده ی خلوت این غمکده بالا زد و رفت

کنج تنهایی ما را به خیالی خوش کرد
خواب خورشید به چشم شب یلدا زد و رفت

درد بی عشقی ما دید و دریغش آمد
آتش شوق درین جان شکیبا زد و رفت

خرمن سوخته ی ما به چه کارش می خورد 

که چو برق آمد و در خشک و تر ما زد و رفت

رفت و از گریه ی طوفانی ام اندیشه نکرد  
چه دلی داشت خدایا که به دریا زد و رفت

بُوَد آیا که ز دیوانه ی خود یاد کند؟!
آن که زنجیر به پای دل شیدا زد و رفت

"سایه"! آن چشم سیه با تو چه می گفت که دوش
عقل فریاد برآورد و به صحرا زد و رفت؟!

هوشنگ ابتهاج